در تيرماه 1378 دانشجويان در کوي دانشگاه
تهران به دليل بسته شدن روزنامه سلام دست به اعتراض زدند. پليس تهران
به کمک لباس شخصي ها به کوي دانشگاه هجوم برد و در و پنجره خوابگاهها
را شکستند و دانشجوبان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. برخي از
دانشجويان از طبقه اول خوابگاه خود را به زمين پرتاپ کردند و دست و
پايشان را شکستند. با اينکه هنوز 5 سال از آن واقعه مي
گذرد، آماري از زخمي ها و يا دستگيرشدگان ارائه نشده است. برخي ها
تعداد دستگير شدگان را حتي 2 هزار نفر حدس مي زنند. اغلب آنها پس از
مدت کوتاهي آزاد شدند ولي رهبران دانشجويان هنوز 5 سال پس از آن واقعه
در زندان بسر مي برند.
اکنون
در آستانه سالگرد آن واقعه، فرمانده نيروهاي انتظامي تهران بزرگ سردار
طلائي از دانشجويان مي طلبد که آنها آن فاجعه 18 تير را را
فراموش کنند. مسئولين انتظامي رژيم مي خواهند که حرکت دانشجويان مسالمت
آميز باشد تا سر و صداي آن مبادا به بيرون درز بکند. انعکاس اخبار
اعتراضات دانشجوئي در خارج از کشور براي جمهوري اسلامي ايران
بويژه پس از يکدست شدن حکومت و به اصطلاح برخورداري از "ثبات" بسيار
گران تمام خواهد شد.
رژيم
جمهوري اسلامي ايران اکنون با آغاز مجدد فعاليت هاي اتمي خود و متهم شدن به
حمايت از تروريست هاي عراقي در آن کشور و سرکوپ روزنامه نگاران و
پايمال کردن حقوق اقوام (ملت ها) در کشور ، آبرويي در مجامع بين المللي
ندارد. حتي اتحاديه اروپا نيز پس از ساليان دراز "ديالوگ هاي انتقادي"
و يا با بپيش گرفتن "سياست گشايش سياسي از طريق گسترش روابط اقتصادي"
نيز موفق به قبولاندن بسياري از خواست هاي خود نشده است.
در چنين وضعيتي هر گونه اعتراضي حال به هر شکلي در
افکار عمومي دنيا انعکاس وسيعي پيدا خواهد کرد. بدين خاطر اکنون مسئولين
نظام از دانشجويان درخواست مي کنند که دست از اعتراض بکشند. در
عکس العمل به اين خواسته يکي از اعضاي شوراي مرکز
تحکيم وحدت (گرايش شيراز) گفته است که تا چندي پيش خاطرات
تلخي بين نيروي انتظامي و دانشجويان وجود داشت که يکي از علت‌هاي اين
تجربه تلخ سوء مديريت نيروي انتظامي در حادثه کوي دانشگاه بود.
رژیم
جمهوری اسلامی ایران و نيروهاي انتظامي
آن پس از هجوم وحشیانه و سرکوب شدید دانشجویان در 18 تیر 1378 تاکنون عذرخواهي نکرده اند، رهبران
دانشجويان هنوز در زندان هستند و سرکوب به شکل هاي مختلف ادامه دارد.
در چنين شرايطي
دانشجويان چگونه مي توانند
وقتي دوستان
همرزم آنان:
احمد باطبي،
سعيد کماليا، علي افشاري، بهروز جاويد تهراني، دکتر فرامرز حميد،
مهرداد لهرابي، پيمان پيران... هنوز در زندان هاي رژيم هستند دست
از اعتراض بکشند. هنوز کور شدن يک چشم دانشجوي ممتاز دانشگاه تهران را
کسي مگر فراموش کرده است؟
امسال
ايرانيان اپوزسیون و تبعيدي خارج از کشور نيز اعتراضات وسيعي را در اروپا از جمله: پاريس،
فرانسه، هلند، نروژ ... عليه رژيم جمهوري اسلامي ايران کرده اند و
خواستار آزادي زندانيان سياسي کشورمان شده اند.
|